,,Í íþróttum kynntist ég vinum sem ég mun eiga að eilífu" : samband íþróttaiðkunar og félagsfærni barna

Verkefni þetta er unnið sem lokaverkefni til BA gráðu í Uppeldis- og Menntunarfræði. Verkefni mitt er rannsóknarritgerð þar sem kannað er hvort það sé eitthvað samband á milli íþróttaiðkunar barna fatlaðra og ófatlaðra og félagsfærni þeirra. Til að nálgast markmið ritgerðarinnar verður fjallað um kenningar fræðimanna á hugtökunum félagsfærni og íþróttir. Fjallað verður um tvo meginþætti félagsfærni: samskiptahæfni og sjálfsmynd og hvernig þessir þættir tengjast íþróttaiðkun. Einnig verður skoðað hvernig félagsfærni er mæld, en það er mjög mikilvægt að mæla félagsfærni til þess að sjá hvaða þættir félagsfærni það eru sem barn mögulega skortir og til að meta hvort t.d. íþóttaiðkun efli einhverja þætti félagsfærni barnsins og þá hvaða. Fjallað verður um tilgang og skilgreiningar á skipulögðu íþróttastarfi, skólaíþróttum og einnig íþróttir barna með þroskahömlun og/eða einhverfu. Þegar meginhugtök hafa verið skilgreind verða niðurstöður rannsókna á sambandi íþróttaiðkunar og félagsfærni barna reifaðar. Að lokum verða svo lykilþættir ritgerðarinnar dregnir saman og rannsóknarspurningunni svarað. Niðurstöður ritgerðarinnar geta nýst foreldrum og forráðamönnum. Þær minna á mikilvægi félagsfærni barna og hvaða úrræði foreldrar geta nýtt sér til þess að örva félagsfærni barna sinna. Niðurstöðurnar sýna einnig hve íþróttaiðkun er góður grundvöllur fyrir félagsfærniþjálfun og hvað íþróttir skipta miklu máli við að byggja upp félagslega sterkan einstakling